Hvar birtast tilvísanir
Tilvísanir birtast í hornklofa á undan greinamerki (þ.e.a.s. punktur og komma koma fyrir aftan hornklofa).Tilvísanir eru oftast í enda setningar en einnig er hægt að vísa til heimilda inn í miðri setningu eða líkt og um nafnorð er að ræða.
Málfræðilega má meðhöndla tilvísanir eins og neðanmálsgreinar.
Hvernig á að vísa samtímis til fleiri en einnar heimildar
Ef vísað er til fleiri en einnar heimildar er komma sett á milli tilvísana. Skrifa þarf allar tilvísanir og setja kommu á milli, ekki er leyfilegt að setja bandstrik þrátt fyrir að tilvísunarnúmer eru samsíða.
Hversu oft og hvar í textanum eiga tilvísanir að birtast
Það er ekki til ein regla um hversu oft þarf að vísa í heimild í texta en alltaf þarf að vera ljóst hvaðan efnið kemur sem nemandinn er að fjalla um. Best er ef tilvísun kemur fyrir í upphafssetningu og að ljóst sé á næstu setningum að enn sé verið að vísa til sömu heimildar. Um leið og vísað er í aðra heimild skal sú tilvísun koma fyrir í upphafi þeirrar setningar.
Hvernig birtist blaðsíðutal eða nákvæm staðsetning heimildar innan tilvísunar - Bein tilvitnun
Þegar taka þarf fram nákvæma staðsetningu innan heimildar, t.d. blaðsíðutal eða númer mynda, koma þær upplýsingar fram inni í hornklofanum, fyrir aftan númerið og komma sett á milli. Alltaf skal vísa í blaðsíðutal eða staðsetningu þegar um er að ræða beina tilvitnun.
Hvernig á að vísa til höfunda í meginmáli texta
Ef vísað er til höfunda heimildar í meginmáli texta og höfundar eru tveir skal nefna báða höfunda og setja „og“, eða „and“ ef skrifað er á ensku. Skrifa skal höfundana í sömu röð og þeir koma fram á heimildinni sjálfri.
Ef þrír eða fleiri höfundar eru skráðir fyrir heimild sem vísað er í skal aðeins nefna fyrsta höfundinn og síðan setja „o.fl“, eða „et al“ ef skrifað er á ensku.
Ath. Gæta skal þess þó að í heimildaskránni skal taka fram nöfn allra höfunda ef þeir eru sex eða færri og setja „og“ á undan síðasta nafni. Ef höfundar eru sjö eða fleiri skal aðeins taka fram nafn fyrsta höfundar og skrifa svo o.fl. eða et al á eftir.
Beinar tilvitnanir
Þegar texti er tekinn orðréttur úr heimild er talað um beina tilvitnun. Í slíkum tilfellum verður að geta blaðsíðutals. Ef heimildin hefur ekki blaðsíðutal skal notast við bestu aðferðina til að hjálpa lesendanum að finna beinu tilvitnunina, til dæmis er hægt að setja kaflaheiti, númer málsgreinar eða aðra fyrirsögn.
Beinar tilvitnanir sem eru innan við 40 orð eru auðkenndar með gæsalöppum og felldar inní texta. Punktur er settur fyrir aftan tilvísunarhornklofann..
Beinar tilvitnanir sem eru lengri en 40 orð eru hafðar inndregnar til vinstri, án gæsalappa.
Ekki á að breyta leturstærð eða línubili. Í þessu tilfelli er punktur settur á undan tilvísanahornklofanum.
Ef orð eða hluti texta er felldur út úr beinni tilvísun eru settir þrír punktar í stað þess texta eða orðs sem fellt er út. Ef texti er felldur út í enda setningar þá eru settir fjórir punktar (þ.e. þrír punktar fyrir orð sem felld eru út og einn punktur fyrir greinarmerki).
Ekki er mælt með að nota beinar tilvitnanir nema í undantekningartilfellum þegar orðalag skiptir öllu máli. Reynið ávallt að endursegja texta með ykkar eigin orðum.
Langar tilvitnanir þykja ekki prýða texta og er miðað við að bein tilvitnum sé ekki lengri en 10 línur.
Ath. Þegar skrifað er á íslensku eru alltaf notaðar íslenskar gæsalappir „...“ (niðri 99 og uppi 66) - en á ensku eru notaðar enskar gæsalappir "..." báðar uppi 66 og 99).
Óbeinar tilvitnanir
Mælt er frekar með því að nota óbeinar tilvitnanir fremur en beinar tilvitnanir í texta. Með óbeinum tilvitnum er átt við að:
Skylt er að vísa í upplýsingar sem fengnar eru úr verkum annarra höfunda, annars vegar í meginmáli texta (tilvísanir) og hins vegar í lok ritgerðar eða verkefnis (heimildaskrá). Nauðsynlegt er að öll rit sem vísað er til í meginmáli séu talin upp í heimildaskrá, og öfugt.
Hvenær skal vísa til heimilda (beinar og óbeinar tilvitnanir)
Til að forðast ritstuld er mikilvægt að vita hvenær vísa skal til heimilda. Vísið ALLTAF til heimilda þegar;
Notaðar eru töflur og myndir (einnig ókeypis myndir af internetinu), líka þær sem merktar eru með Creative Commons leyfi
Hvenær þarf ekki að vísa til heimilda
Það er ekki nauðsynlegt að vísa til heimilda þegar fjallað er um eitthvað sem kallast gæti almenn þekking, s.s. að Ísland sé eyja, að mammúturinn sé útdauður, eða að handþvottur hamli útbreiðslu sýkla. Ef vafi er á hvort þörf sé á tilvísun, þá er alltaf betri kostur að vísa til heimildar, en að sleppa því.
Hversu oft og hvar eiga tilvísanir að birtast í texta
Það er ekki til ein regla um hversu oft þarf að vísa í heimild í texta en alltaf þarf að vera ljóst hvaðan efnið kemur sem nemandinn er að fjalla um. Þumalputtareglan er að vísa strax til heimildar í þeirri setningu þar sem fyrst er vitnað í heimildina. Það er því ekki nægilegt að setja eina tilvísun í enda margra setninga eða jafnvel málsgreinar sem á þá að ná yfir allt sem hefur verið fjallað um á undan. Best er ef tilvísun komi fyrir í upphafssetningu og að ljóst sé á næstu setningum að enn sé verið að vísa til sömu heimildar. Um leið og farið er að vísa í aðra heimild skal sú tilvísun koma fyrir í upphafi þeirrar setningar.
Tilvísun v. tilvitnun